سلام 7
بالاخره رسیدیم به هفتمین سلام .
"هفت" عدد ستایش شده ودوست داشتنی . واسه
همین هفتمین سلام به تاخیر افتاد دچار وسواس روانی
شده بودم تمام کارهایی که انجام می دادم برام مسخره
شدن که یکیش همین وبلاگ حقیرانه است .
نه طراحی چشمگیری (که البته خودم نخواستم
ونمیخوام )، نه مطلبی ، نه لینکی و از همه مهمتر
نه خواننده ای .
از اینا بگذریم ، حالا که نوشتم .
می نویسم چون اردیبهشته ومن دوستش
دارم .
مخاطبان خیالی من سالهای خوبی برای تبریک و
شادباش نیست ، و ر نه جشن بهاری را با شما
به رقص می ایستادم ، همانگونه که حالا مرگ
شعورمان را در این خلأ به سوگ نثستم با شمایان.
نوشتن برایم دوستداشتنی است گرچه لذت بخش
نیست ، مدتهاست که دیگر لذتی برایم متصور
نیست .
****
برای دوست محترمی که از خداحافظی شنبه پیش
دلتنگشم . بدرود های گذشته را به امید درودی نزدیک
پاسخ می دادم ، تعلل آنروزم وعده داده شدن به
سلامی بود در آینده ی نامعلوم .
به خاطر تمام آزارهایم مرا ببخش ، ...
شنبه ۳/۲/۸۳
تابعــــــــــــــــد
یه دفترچه پر دلتنگی هام که به شمام اجازه می دم بخونیدش